Dziś pierwszy ( i mam nadzieję, nie ostatni) artykuł z serii „kącik taktyczny”. Będę się w nim pochylał nad taktycznymi aspektami spotkań Piasta Gliwice. Do pierwszego rozważania taktycznego natchnął mnie wpis Łukasza Smolarowa oraz spostrzeżenia z ostatniego domowego spotkania z Miedzią Legnica.

Gra w ataku

Moje skojarzenia i wnioski po przeczytaniu komentarzy: „czyt. 1-3-4-1-2„, „w sumie ja myślę o tym jako 1-3-4-2-1” czy „Skąd tą asymetrię znam… ” to:

• Podobnie w fazie budowania akcji ustawia się Piast Gliwice (zarówno gdy gra Alberto Toril i gdy gra Michał Chrapek – w zasadzie nie zmienia to mocno funkcjonowania zespołu)
• Dokładnie taką sama asymetrię stosuje linia obrony Piasta jak i Zagłębie Lubin (w Lubinie na prawej stronie gra najczęściej Bartosz Kopacz – nominalny środkowy obrońca)
• Linia pomocy zachowuje się (oczywiście w odpowiednich proporcjach) proporcjonalnie do Hiszpańskiej drużyny
• Graficznie to 4-4-2 czyli dokładnie taka samo ustawienie jak w Canal + ma przypisany Piast (często myślałem, że to umyślne wprowadzanie w błąd – a jednak nie), dlaczego to nie jest umyślne wprowadzanie w błąd – o tym w rozdziale o bronieniu.
• Arkadiusz Pyrka przez to ustawienie może grać odważniej z przodu ponieważ za jego plecami gra bardzo defensywnie ustawiony Constantin Reiner
• Taka asymetryczność uwypukla siłę lewej strony boiska i wzmacnia defensywę na prawej stronie – przy takiej sytuacji kadrowej to świetne rozwiązanie
• Linia pomocy nie funkcjonuje jeszcze tak jak powinna, tutaj jeszcze sporo jest do nadrobienia (szczególnie ważny jest w tym aspekcie powrót do odpowiedniej dyspozycji defensywnego pomocnika)
• W ataku Kamil Wilczek może cofać się pomiędzy strefy, Damian Kądzior w zasadzie gra jako „wolny elektron”, który sam sobie szuka odpowiedniego miejsca na boisku a z kolei Michał Chrapek przeżywa drugą młodość jako najwyżej grający środkowy pomocnik.

  

P.S. Łukasz Smolarow to były asystent Piotra Stokowca, którego warto obserwować na Twitterze (@smolarow) jeśli interesują was zagadnienia taktyczne.

Porównajcie tą grafikę ze średnią pozycją z dwóch ostatnich spotkań. Czy nie są podobne?
(Oczywiście trzeba brać pod uwagę fazę budowania akcji i przebieg meczu).

Zauważcie jak pokrywa się średnia pozycja (w szczególności w meczu z Górnikiem Zabrze) z grafiką ustawienia Villarreal CF.

Gra w obronie

Jaką charakterystyczną cechę zapamiętałem z dwóch medalowych sezonów Ruchu Chorzów prowadzonych przez Waldemara Fornalika? System bronienia, a dokładniej to jak drużyna z cichej ustawiała się podczas budowania akcji przez rywali. Od kiedy trenerem Piasta Gliwice jest właśnie „King” bez względu na ustawienie w ataku zespół zawsze broni tak samo!

Zarówno Piast jak i Ruch ustawiają się w obronie w systemie 4-4-2 w niskim i średnim pressingu. Takie głębokie ustawienie linii obrony determinuje m.in. szybkość i zwrotność obrońców oraz styl gry bramkarza.

W sezonie 2013/2014 trenerem Ruchu nie był już Waldemar Fornalik jednak chorzowski klub stosował to samo rozwiązanie taktyczne.

 

Na co warto zwrócić uwagę w następnych spotkaniach?

Według mnie na to jak niebiesko-czerwoni chcą pominąć linię pomocy podczas szybkiej próby zdobycia bramki rywali. Czy robią to w podobny sposób jak wspomniany już Villarreal CF? O jakie zagrania i zachowania chodzi?
Czy podobnie cofa się po piłkę Grzegorz Tomasiewicz lub rozgrywa od tyłu Ariel Mosór / Jakub Czerwiński? Czy podobnie grę rozciągają Jakub Holoubek i Arkadiusz Pyrka (gra zdecydowanie wężej niż Słowak)? Czy  Kamil Wilczek, Michał Chrapek i Damian Kądzior grają blisko siebie i jaki ruch wykonują gdy piłka jest w takim sektorze jak na grafikach poniżej?

Jak oceniasz pomysł taktyczny Piasta?
Czy taktyka uwypukla mocne strony i niweluje słabe strony?
Na co według Ciebie warto zwrócić uwagę w grze niebiesko-czerwonych?

Masz sugestie co do analizy? Śmiało podziel się nimi!

Zapraszam do dyskusji i komentowania.
W dyskusji/komentarzu na Twitterze oznacz nasz profil: