Kto po pierwszych 12 kolejkach Ekstraklasy i jednym spotkaniu Pucharu Polski jest bliżej podstawowego składu/ławki rezerwowych/ kadry meczowej a kto się oddalił? Kto skorzystał na pechu i kontuzji kolegów z drużyny? Kto nie wykorzystał swojej szansy? Z kim warto przedłużyć umowy?
Biorę pod uwagę dane z występów w Ekstraklasie. Dlaczego? Ponieważ według mnie jest to wyznacznik statusu w zespole. Rozgrywki Pucharu Polski na tym etapie służą ogrywaniu zawodników i dawaniu szansy rezerwowym.
Zawodnicy, którym kończą się kontrakty:
- František Plach (koniec kontraktu 31.12.2022)
- Jakub Szmatuła
- Tom Hateley
- Michał Chrapek
- Tomasz Mokwa
- Miguel Muñoz
- Wojciech Kamiński
- Gabriel Kirejczyk
- Bartłomiej Łuczak
- Bartłomiej Jelonek
Na nich zwrócę szczególną uwagę w analizie.
Analiza kadry niebiesko-czerwonych:
Bramkarze:
Wśród bramkarzy sytuacja jest bardzo jasna. Niepodważalną pozycję ma František Plach, nr 2 jest Karol Szymański, nr 3 Bartłomiej Jelonek (był rezerwowym w PP), a nr 4 Jakub Szmatuła – który płynnie przechodzi do pracy trenerskiej. Wspomniany Słowak zbliża się do optymalnego wieku dla bramkarza czy będzie chciał spróbować swoich sił w silniejszej lidze? Plach’owi kończy się kontrakt po Mistrzostwach Świata w Katarze, po mistrzostwach parę średniaków z Europy może stracić swoich bramkarzy a solidny bramkarz z Polski, która jest bardzo renomowana pod tym względem będzie stanowił – niestety- łakomy kąsek na rynku.
František Plach’a będzie bardzo ciężko przekonać do pozostania, liczę że dział sportowy i zarząd po raz kolejny nas pozytywnie zaskoczy (tak jak z Damianem Kądziorem) – czy to myślenie życzeniowe? Zobaczymy! Drugim zawodnikiem, któremu kończy się umowa jest Jakub Szmatuła, który po sezonie płynnie przejdzie do bycia trenerem a pozostanie bramkarza na ten sezon to zabezpieczenie na tej pozycji na wypadek braku zastępstwa dla wspomnianego nr 1. Na news o przedłużeniu kontraktu z Bartłomiejem Jelonkiem możemy czekać i jest to według mnie niemal pewne – jest utalentowany i perspektywiczny. Rozwiązanie z nr 3 jako zdolnym juniorem jest optymalne. Korzysta z niego m.in. Warta Poznań o czym możemy przeczytać w planie rozwoju klubu
Obrońcy:
Kontuzja Tomasa Huka sprawiła, że swoją szansę dostał Constatin Reiner (przed sezonem uważałem, że będzie dostawał mniej minut w pierwszej fazie sezonu). Pokazuje spory progres w stosunku do poprzedniego sezonu. Zdecydowanie wykorzystał swoją szansę, jednak ma jeszcze moim zdaniem sporo potencjału do pokazania. Jego postawa to dobry prognostyk na wypadek ewentualnej sprzedaży Ariela Mosóra – o czym więcej w „Jakich ruchów możemy się spodziewać?”.
Na środku obrony bezsprzecznie rządzi Jakub Czerwiński, który jednak oddala się od ewentualnego powołania do kadry (końcówka sezonu byłą wyborna w jego wykonaniu). Nr 2 na środku jest Ariel Mosór. Ciekawą sprawą w kontekście taktyki jest zmiana ustawienia obrońców. Teraz to Czerwiński gra po lewej stronie środka obrony, centralnie gra Mosór a po prawej stronie lub jako pół prawy (w zasadzie to rola pomiędzy środowym obrońca a prawym mocno defensywnym obrońća) gra Reiner.
Tomasz Mokwa pisałem, że będzie grał wyłącznie w rezerwach. Tak pamiętam. Bardzo się cieszę, że Tomasz Mokwa mnie tak wyjaśnił. Po paru występach (trochę na wyrost) stawiam tezę, że Pan Tomasz może być wartościowym uzupełnieniem kadry Piasta i można go rozważać jako alternatywę na prawą obronę – jako nr 2/3. Priorytetem nadal pozostaje ściągniecie prawego obrońcy jednak widać, że trener Fornalik bardziej ufa Tomaszowi Mokwie niż Arkadiuszowi Pyrce jako zastępstwie na boku. Sytuacja na prawej obronie obecnie to nr 1. Reiner, nr 2 Mokwa i nr 3 Pyrka.
Czy przedłużać umowę z Tomaszem Mokwą? Zdecydowanie tak. Jest przydatny zarówno w pierwszym i drugim zespole. Natomiast nie powinno się przedłużać umowy z Miguel Muñozem.
Mecz w Pucharze Polski potwierdził hierarchie wśród środkowych obrońców Miguel Muñoz jest bardziej ceniony niż Wojciech Kamiński. Niestety na dziś, Kamiński jest kolejną ofiarą przepisu o młodzieżowcu. Nie ma argumentów aby z nim przedłużyć umowę. Do drużyny rezerw jest za dobry i byłby to krok w tył, myślę że zakotwiczy w 1/2 lidze.
Do ligi parę dni temu został zgłoszony Piotr Liszewski (http://www.90minut.pl/news/322/news3224122-Piotr-Liszewski-w-kadrze-Piasta.html)
Pomocnicy:
Powrót Patryka Dziczka wprowadził zamieszanie wśród defensywnych pomocników. Pierwszy skład obronił Tom Hateley, jednak z czasem coraz ciężej będzie mu bronić się przed wygryzieniem ze składu przez Dziczka. Powrót Patryka Dziczka zepchnął Michała Kaputa na pozycję nr 3, który wyglądał w ostatnim meczu (chodzi o mecz z Miedzią Legnica) na bardzo zniechęconego i będącego na boisku za karę. Myślę, że spora rywalizacja tylko pomoże w dotarciu do optymalnej formy wspomnianym zawodnikom.
Grzegorz Tomasiewicz i Michał Chrapek mają pewny „plac”. Od dwóch spotkań Tomasiewicz jest próbowany jako skrzydłowy, to chyba chwilowa próba „załatania” ustawienia i nie tworzenia chaosu taktycznego. Zauważyliście ile akcji idzie stroną Mokwa-Tomasiewicz niż tym lewym z Katranisem i Pyrka – ogromna dysproporcja. Pyrka w meczu z Widzewem awaryjnie zastąpił kontuzjowanego na rozgrzewce Chrapka i grał jako schodzący do środka skrzydłowy – bardzo niewidoczny. Ciekawe jak zagrałby Piast z Chrapkiem, czy to Felix byłby skrzydłowym czy „10”?
Puchar Polski pokazał, że najbliżej do kadry meczowej jest Bartłomiej Łuczak. Nieco dalej Oskar Leśniak, a najdalej do kadry meczowej na dziś ma Jakub Niedbała.
Umowy wygasają z Tomem – tutaj jestem za nieprzedłużaniem ponieważ bardziej przyszłościowymi zawodnikami są Dziczek i Kaput. Drugim pomocnikiem, któremu wygasa umowa jest Michał Chrapek, jego wysoka dyspozycja na pewno przyciągał uwagę innych klubów. Jednak wydaje mi się, że pozostanie on w Gliwicach na kolejne 2/3 sezony.
Gabriel Kirejczyk i Bartosz Łuczak – zawodnicy mają jeszcze cały sezon by wywalczyć swoją szansę i przekonać do nowej umowy.
Skrzydłowi:
Damian Kądzior to bezapelacyjnie lider drużyny, zawodnik bez którego ciężko sobie wyobrazić dobrze punktujący zespół w tym sezonie (57,1% udziału w golach oraz 71,4% w asystach 1 i 2 stopnia).
Arkadiusz Pyrka i Michael Ameyaw to przeciwieństwo lidera Piasta. Nie dają dużo w ofensywie. Wierzę w ich przełamanie.
Czy z Arkadiuszem Pyrką warto przedłużyć kontrakt? Zdecydowanie tak, jest młodzieżowcem jeszcze przez kolejny sezon i prezentuje też perspektywiczny potencjał. Dodatkowo taki ruch zabezpiecza ewentualne odejście innego młodzieżowca – będącego pierwszym wyborem Waldemara Fornalika czyli Ariela Mosóra. Przy Arkadiuszu Pyrce zastanawiam się czy może warto spróbować go jako prawego obrońcę i czy po końcu uprzywilejowanego wieku nie przepadnie w czeluściach 1 ligi? Jak uważacie?
Arkadiusz Pyrka przedłużył umowę z Piastem, więcej informacji znajdziecie tutaj. (Tekst był pisany w dużej części po meczu ze Śląskiem i aktualizowany po meczu z Miedzią)
Napastnicy:
Kamil Wilczek zdobył 4 bramki i ma pewne miejsce w składzie. Widać, że mała ilość minut w poprzednim sezonie odbiła się na jego dyspozycji. Niestety jego zmiennicy nie dają wartości dodanej. Sappinen i Toril nie spełniają oczekiwań sztabu i kibiców. Duży promyk nadziej dał debiut Gabriela Kirejczyka, to było niecałe 20 minut dobrej gry. Czekam aż zagra więcej czasu, bo po 20 minutach wydaje się, że ma duże możliwości.
Mecz Pucharu Polski potwierdził, że kolejnymi dublerami Kamila Wilczka w ataku są: (tak uważałem po meczu ze Śląskiem jednak po meczu z Widzewem mógłbym napisać 1-3 i wpisać trzy nazwiska) dlatego niech to zestawienie dublerów Wilczka posłuży jako wyjście do dyskusji.
- Alberto Toril
- Rauno Sappinen
- Gabriel Kirejczyk
Legenda do danych:
Po kolei od lewej mamy:
- # – nr zawodnika
- w kadrze – ile razy zawodnik był w kadrze meczowej
- boisko – ilość występów
- piłka – bramki
- zielona piłka – asystty
- kartki
- zielona i czerwona strzałka – ile razy schodził i wchodził na boisko po zmianach
- PNM – punkty na mecz (średnia arytmetyczna)
- zegar – łączna ilość minut na boisku
Minuty M: https://twitter.com/benczu35/status/1571765558495907841
Jakich ruchów możemy się spodziewać?
Pokuszę się o nakreślenie możliwego scenariusza na zimę i rundę rewanżową. Będą to dwa alternatywne scenariusze. Dajcie znać, który według was jest bardziej realny.
1. Moim zdaniem Piast nie zatrzyma Placha, który spróbuje swoich sił za granicą (Czechy, Francja, Holandia, Belgia – tak typuję). Ariel Mosór odejdzie do klubu z Francji lub Serie B (dlatego, że to dobre miejsce na systematyczny rozwój). Za Mosóra na środek zostanie przesunięty Reiner. Do formy powróci Dziczek i Felix. Na prawą obronę zostanie sprowadzony solidny boczny obrońca. Do zdrowia wraca Tihomir Konstantinov co zwiększy głębię składu w ofensywie. Zauważmy, że Piast często gra więcej niż 90 minut na mecz młodzieżowcem, więc po sprzedaży Mosór będzie mógł „dobijać” minut Pyrką a wystawiać na więcej minut zawodnika, który nie jest młodzieżowcem. Czy to przepis na bardzo dobrą rundę rewanżową? Tak! A trener Waldemar Fornalik wie jak przygotować zespół na wiosnę.
2. Piast przekonuje Ariela Mosóra do pozostania do końca sezonu co powoduje, że Piast nie musi ściągać na już prawego bocznego obrońcy. Może się skupić na szukaniu prawego skrzydłowego i zbieraniu jak największej ilości minut w klasyfikacji młodzieżowców. Jest to gorszy scenariusz dla Arkadiusza Pyrki, który nie dając argumentów w grze ofensywnej może grać coraz rzadziej. A to przedostatni sezon Pyrki jako uprzywilejowanego zawodnika. Czy pozostanie o pół roku dłużej spowoduje, że Ariel będzie mógł walczyć o transfer do Serie A? Mamy taką nadzieję!
Czy sytuacja w tabeli odzwierciedla poziom wynagrodzeń?
Nie odzwierciedla, a wskaźnik wynagrodzeń koreluje z pozycja w ligowej tabeli. W dużym uproszczeniu im wyższy budżet wynagrodzeń tym wyższa powinna być pozycja w tabeli ligowej.
Według danych za sezon 2021/2022 niebiesko-czerwoni mają 8-10 budżet wynagrodzeń.
Drugą ciekawą sprawą jest analiza wieku zawodników znajdujących się w kadrze Piasta Gliwice.
Co sądzicie o takiej strukturze wiekowej zespołu? Czy Piast to zespół dla doświadczonych zawodników czy klub promujący i dający szansę?
Jak długo w klubie są zawodnicy, którzy występują w niebiesko-czerwonych barwach na tle ligi?
Czy struktura wieku zespołu oraz długość „bycia w klubie” jest argumentem do uważania, że zespół Piasta Gliwice pod wodza legendy klubu – Waldemara Fornalika zmierza ku fazie zamknięcia?
Moim zdaniem niekoniecznie, zawodnicy są na tle ligi stosunkowo długo jednak nie są to trzy lata (36 miesięcy) o, których wspominał obecny trener Bayernu Monachium – Julian Nagelsmann.
Po około 3 latach w środowisku współpraca na polu pracownik przełożony (zawodnik – trener) po prostu wypala się. Na zawodnika nie działają już tak bodźce jak działały w początkowej fazie.
Drugą istotną sprawą jest wiek, spójrzmy w jakim wieku następuje „peak” na danych pozycjach:
Skonfrontujmy to z kadrą meczową (mecz ze Śląskiem Wrocław):
Piłkarze po „peak age”
- Frantisek Plach
- Jakub Holoubek
- Jakub Czerwiński
- Tomasz Mokwa
- Tom Hateley
- Tomasz Mokwa
- Damian Kądzior
- Kamil Wilczek
- Jorge Felix
- Karol Szymański
- Michał Chrapek
Zawodnicy w „peak age”
- Tomas Huk
- Patryk Dziczek
- Alexandros Katranis
- Tihomir Kostadinov
Gracze przed „peak age”
- Grzegorz Tomasiewicz
- Arkadiusz Pyrka
- Alberto Toril
- Rauno Sappinen
- Bartosz Łuczak
- Michał Kaput
- Miguel Munoz
- Michael Ameyaw
- Ariel Mosór
- Constantin Reiner
Przyszłościowo patrząc na kim kto jest przed „peakiem” można oprzeć kadrę? Czy taka struktura wiekowa determinuje spore zmiany w klubie?
Pół roku temu jednym z nowych bodźców było inne podejście do zimowego okna transferowego, a za to ostatnie było bardzo spokojne. Czy po następnym sezonie czekają nas duże zmiany w klubie?
Spójrzcie jaką strukturę wiekową miał np Liverpool FC gdy zdobywał Ligę Mistrzów:
Na koniec ciekawostka o podobieństwie Joela Valencii i Kristhopera Vidy.
To statystycznie zawodnicy najbardziej podobni do Joela Valencii z mistrzowskiego sezonu. Valencia miał zastąpić w Brentford F.C. Watkinsa a Vida wspomnianego Ekwadorczyka.
Poniżej trzy wykresy ukazujące podobieństwo wspomnianej trójki zawodników: