Trener Aleksandar Vuković ma doświadczenie w „przestawianiu” drużyn z grania niskim pressingiem na grę wysokim i skutecznym pressingiem. Ze świetnym skutkiem zrobił to zastępując Czesława Michniewicza  w Legii Warszawa jak i Waldemara Fornalika w Piaście Gliwice. Zapraszam na artykuł o szeroko rozumianym pressingu, który rozłożę na czynniki pierwsze.

W tym artykule postaram się przedstawić coś co jest ciężko mierzalne. Przedstawienie pressingu za pomocą liczb jest trudne, jednak jest wykonalne. Dziś będzie trochę wykresów. Podzielę trochę „włos na czworo” i przeanalizuję różne aspekty pressingu w wykonaniu Piasta Gliwice na tle zakończonego sezonu Ekstraklasy.

Ogólnie mówiąc gra pressingiem Piasta Gliwice to bez wątpienie jego atut oraz znak rozpoznawczy. Czy faktycznie jest tak dobrze jak nam się wydaje?

Pressing na połowie rywala.

Piast Gliwice wygląda bardzo dobrze jeśli chodzi o jakość pressingu na połowie rywala (możemy domniemywać, że za kadencji Vuko wygląda to jeszcze lepiej, zestawienie zawiera okres całego sezonu). Możemy zauważyć, że kluby będące w czołówce tego zestawienia zajęły czołowe miejsca w zakończonym sezonie. To zdecydowanie mocny atut drużyny z Gliwic.

Kontrpressing

Kontrpressing to nic innego jak natychmiastowe dążenie zespołu do odbioru piłki zaraz po jej stracie. Innymi słowy mówiąc, głównym założeniem kontrpressingu jest natychmiastowa reakcja po stracie piłki, zorientowana na szybki odbiór piłki, kiedy to zespół przeciwny nie jest jeszcze zorganizowany dobrze w ataku. Jest to jedna z form czy też możliwości zachowania zespołu podczas przejścia z ataku do obrony.

O kontrpressingu więcej możecie przeczytać (tutaj).

W aspekcie kontrpressingu, który jest uważany za jeden z najważniejszych elementów w nowoczesnej piłce nożnej. Wynika z tego, że Piast niechętnie korzysta z sytuacji braku organizacji w szeregach rywala i preferuje wolniejsze budowanie akcji w ataku pozycyjnym.

Głębia linii obrony

Linia obrony Piasta Gliwice stosunkowo nisko przez to, że pressująca drużyna musi być kompaktowa (nie może być „dziur” w ustawieniu) dlatego zespół gra niżej. Wynika to w głównej mierze z mobilności i stylu gry Jakuba Czerwińskiego. Drugim aspektem przemawiającym za takim ustawieniem linii obrony i co za tym idzie linii pressingu jest gra na przedpolu Frantiska Placha.

Trochę gorzej jest, jeśli weźmiemy pod ocenę jego grę na przedpolu. Tam Słowak nie wygląda już tak pewnie jak przy rozegraniu czy też grze na linii.

Podania do „zdobycia” bramki

Mało bezpośrednią drużyną przez sporą część sezonu był także Piast Gliwice, jednak wbudowane mu przez Waldemara Fornalika zamiłowanie do bezpiecznej gry powoli odwraca trener Vuković.

Piast Gliwice jest nadal w okresie transformacji z drużyny bezpośredniej w grającej piłką. Świadkami tej transformacji będziemy w nadchodzącym sezonie.

O bezpośrednim stylu Piasta Gliwice i elastyczności taktycznej przeczytacie w następnym artykule. Będzie to (mam nadzieję) ciekawy materiał na podstawie meczu derbowego z Górnikiem Zabrze.

Co uważacie o grze pressingiem w wykonaniu Piasta Gliwice? Daj znać w komentarzu, zapraszam do dyskusji.

Źródła:
https://twitter.com/bez_zadecia/status/1655623685351387148.
https://weszlo.com/2023/04/15/pogon-szczecin-bezposrednia-gra-ofensywa-analiza-felieton.
https://www.pozytywnycoaching.com/kontrpressing-jako-jeden-z-elementow-nowoczesnej-pilki/.
https://igol.pl/dusan-kuciak-kontra-frantisek-plach-pojedynek-niestarych-slowakow/.